Mijn moeder en ik staan samen onder de douche
‘Om de zaterdag ga ik bij mijn moeder op bezoek in het verpleeghuis. Ze praat bijna niet meer en herkent mij niet als haar dochter. Allerlei handelingen is zij vergeten, maar ze doet wel dingen na van anderen. Toen ze niet meer wilde douchen, kwam ik op het idee om dat samen met haar te doen.’
‘Mijn moeder heeft alzheimer en woont op een gesloten afdeling in Huize Raffy, een verpleeghuis voor Indische en Molukse ouderen. Ze heeft een kamer met een eigen douche en toilet, maar wilde niet meer douchen. Ze was bang en werd boos op het personeel. De verpleging kreeg haar de douche bijna niet meer in. Daarom is anderhalf jaar geleden besloten haar alleen nog bij de wastafel te wassen. Het haar deden ze met droogshampoo. Ik kan me voorstellen dat haar angst te maken had met een traumatische ervaring uit haar jeugd. Of misschien kwam haar preutsheid nu sterker naar voren.’
‘Zelf voel ik mij pas wakker en lekker fris als ik ’s ochtends heb gedoucht. Het leek me fijn om mijn moeder dit gevoel ook weer te laten beleven. De eerste keer dat we samen douchten was heel vreemd. Wanneer douch je nu met je moeder? Ik had het als volwassene nog nooit gedaan. Het is heel intiem, je geeft jezelf bloot aan een ‘vreemde’, iemand die jou niet meer herkent. Iemand waarvan je niet weet wat ze denkt. Ik ‘dwong’ mijn moeder iets te doen, waar ze heel bang voor was.’
‘Ik kleedde me uit voor het bed, beetje bij beetje, en hielp haar daar ook mee. Ondertussen zong ik Nina bobo, het liedje dat haar baboe (kindermeisje) vroeger voor haar zong en zij later voor mij. Het kostte wat moeite om haar uit te kleden en haar de douche in te krijgen. Maar al dansend, haar dicht tegen me aangedrukt, lukte het om haar steeds verder onder de douche te krijgen. Ik zeepte haar in met zachte douchecrème, vervolgens ging ze zichzelf ook inzepen. Daarna waste ik haar haren lekker met shampoo. Op het laatst keek ze me lachend aan. Echt quality time.’
‘De keer erop lukte het weer en sindsdien doen we het altijd zo, al gaat het aan- en uitkleden tegenwoordig steeds lastiger. Ik laat mijn moeder zien hoe ik mij uitkleed, inzeep en afspoel en zij volgt mijn voorbeeld. Ik help haar waar nodig, stap voor stap. Zo spoel ik haar haren eerst uit met een bekertje water en pas daarna met een douchekop. Ondertussen zing ik liedjes uit haar jeugd voor haar. Soms zingt ze een zinnetje met me mee. Ze vindt het heerlijk!'
‘Ik heb een foto van haar met mij in een babybadje in de douche gehangen. Ze herkent zichzelf niet, maar kleine kinderen vindt zij altijd leuk om naar te kijken. Misschien geeft de foto haar ook een veilig gevoel.’
‘Zolang het me lukt mijn moeder al dansend, zingend en knuffelend de douche in te krijgen, blijf ik het doen. Al is het maar één keer in de veertien dagen. Ik kom uit Haarlem en mijn moeder woont in Breda. Het douchen duurt zo’n half uur, daarna gaan we uitgebreid lunchen met de medebewoners en breng ik mijn moeder naar bed voor een dutje. Een bezoek neemt bijna een dag in beslag. Als ik dichterbij zou wonen zou ik vaker naar haar toe gaan.’
‘Ik kan het iedereen aanraden om als kind met je ouder te douchen, als het de verpleging niet meer lukt. Lichamelijk contact is altijd fijn! Al kan ik niets meer aan mijn moeder kwijt - geestelijk gezien ben ik haar al kwijt - ik kan haar op deze manier wel momenten van zichtbaar geluk geven. Haar ogen stralen. Zo’n blik gun ik iedereen met een ouder met alzheimer.’
Foto: privéfoto van Bianca en haar moeder
- Nieuwste reacties
- Oudste reacties
