De inhoud wordt geladen...
Regelmatig krijg ik vragen van mantelzorgers die twijfelen of ze de persoon met dementie steeds opnieuw moeten vertellen dat hij of zij dementie heeft. Als je kiest voor eerlijkheid, dan kost het jullie misschien de rust. Kies je voor rust, dan kun je misschien niet helemaal eerlijk zijn. Hoe maak je nou de goede keuze?
Wanneer je eerlijk bent, kunnen mensen op jou vertrouwen. Maar wat als je iets niet vertelt, terwijl je het wel weet? Ben je dan nog steeds eerlijk? Zeker als het onderwerp voor die persoon heel belangrijk is?
Misschien zou je het namelijk wel vertellen als je naaste er direct naar vraagt. Maar zolang dat niet gebeurt, vertel je iets niet. Eerlijkheid is niet hetzelfde als openheid.
De diagnose dementie kan hard en confronterend zijn. De diagnose leidt tot onrust en onzekerheid. Door de dementie kan die onrust sterker worden. Iemand met dementie kan een vraag stellen, een antwoord krijgen en even later dezelfde vraag stellen. Zo kan het gebeuren dat je steeds hetzelfde, vervelende nieuws moet vertellen. Bijvoorbeeld omdat sommige dingen niet meer lukken en hij of zij niet begrijpt waarom. De diagnose kan dan iedere keer hard aankomen. Steeds als je het vertelt, verstoort dat de rust.
Je kunt ervoor kiezen om hier alleen over te praten als de ander ernaar vraagt
— Tim van Iersel, geestelijk verzorger en ethicus
Dat iemand onrustig en verdrietig wordt van de confrontatie met de diagnose is niet vreemd. Jullie kunnen en mogen rouwen om de invloed die dementie op jullie levens heeft. Je hoeft iemand niet te altijd te beschermen tegen pijn en verdriet. Twijfel je? Overleg dan met de (huis)arts.
Meestal ben je samen wanneer de arts vertelt dat het dementie is. Jij herinnert je dat gesprek nog, maar degene met dementie kan het vergeten zijn. Misschien raakt die zelfs helemaal van de kaart wanneer je zegt dat het dementie is.
Je kunt er dan voor kiezen om hier alleen over te praten als de ander ernaar vraagt. Dat zorgt voor meer rust. Als je naaste ernaar vraagt, kun je eerlijk zijn over de diagnose. Bijvoorbeeld wanneer je naaste wil weten waarom je sommige taken overneemt. Dat je niet helemaal open bent, doe je om de rust te bewaren.
Het kan helpen om jezelf in dit soort situaties deze vraag te stellen: Ben ik, met de keuze die ik maak, voor mijn naaste met dementie een te vertrouwen persoon? Het is heel belangrijk dat je te vertrouwen bent. En ook als je sommige dingen niet (steeds) vertelt, ben je nog steeds te vertrouwen.
